Victoria deel 1 (tot Melbourne)

Halverwege de 19^e eeuw werd er ten noordwesten van Melbourne goud gevonden. Deze goudvelden in o.a. Ballarat en Bendigo leverden in die tijd een derde van de wereldproductie. Logisch dat Victoria een belangrijke staat werd met Melbourne als belangrijkste stad. Maar voorlopig zijn we daar nog niet. We worden vriendelijk bedankt voor ons bezoek aan NSW en welkom geheten in Victoria. Op de Princess Highway komen we deze borden tegen. De eerste camping, in Canns River, ligt in het regenwoud. Dan weet je al dat het er vochtig moet zijn. Tegen de muren en op de vloer lopen wel honderden naaktslakken, vooral in het toiletgebouw. We maken dankbaar gebruik van onze eigen camper. Dat is maar goed ook, want we horen de volgende ochtend dat dit geen slakken, maar bloedzuigers zijn. En die wil je niet op je lijf hebben. Ik ril nog als ik er aan denk! Snel weg daar en via Cape Conran ( met de eerste pelikanen) naar Lakes Entrance. Dit is een watersport walhalla en vooral in vakantietijd heel druk. En laat het nu nét vakantietijd zijn. Tot onze verbazing hebben we daar 4 weken lang mee te maken omdat - net als in Nederland - de vakanties per staat verschillen. De paasvakantie is voor de Australiërs heel belangrijk. Dit jaar valt het ook nog eens samen met ANZAC-day. Dus....topdrukte op de campings. De ironie ten top...gaan we een keertje buiten het seizoen om op vakantie....! We hebben met elkaar afgesproken dat we minimaal één dag per week een rustdag houden. Dat is dus hier en dat bevalt goed. De temperatuur en de zon en de zee werken daaraan natuurlijk mee. Lakes Entrance dus: Gelegen aan een smalle opening tussen de zee en de Gippsland Lakes. Negentig km. strand staat te hier tot je beschikking. Zelfs in Nederland krijg je dat niet vol. Achter die 90 km. strand dus de lagune met al die meren. Een waar vogelparadijs! Omdat koken óók niet op het programma staat ( behalve een uitgebreid ontbijt) gaan we een pizza halen en raken daar in gesprek met een man die op 4-jarige leeftijd vanuit Deurne is vertrokken naar Australië. Hij vindt het duidelijk leuk om te praten met ons Nederlanders. Hij wil een keertje terug naar zijn roots, al heeft hij eigenlijk niets meer met Deurne. Familie heeft hij er nog wel wonen, maar die kent hij niet. Als de pizza klaar is wenst hij ons een goede reis....jullie zien meer van dit land dan ik in al die jaren (hij is met pensioen). Tot ziens...misschien komen we elkaar ooit in dat verre Deurne tegen.

Na 2 dagen zon en zee rijden we weer het binnenland in. De Great Alpine Road vliegt onder de banden door. Op weg naar Bright (leuke naam, laten we het hopen!). Binnen 2 uur zijn we van zeeniveau naar 1800 meter gestegen. Onnodig te zeggen dat dit met het nodige bochtenwerk ging. Het landschap is desolaat. Je kunt goed zien welke verwoestingen het aanleggen van skipistes heeft veroorzaakt. In deze tijd van het jaar zijn al die luxe resorts verlaten spooksteden. Het seizoen start over 2 maanden. Het uitzicht is in tinten grijs door de vreemde (dode??) begroeiing. We dalen weer af naar Bright waar de temperatuur beslist aangenaam te noemen is. De vesten blijven achter in de camper en we wandelen onder de kleurende loofbomen door. Helaas zijn we ongeveer 2/3 weken te vroeg om de 'Indian Summer' van Australië mee te maken. Nog lang niet alle bomen tonen hun herfsttinten. Maar een aantal wel en dat geeft ons een goede impressie van hoe mooi het hier dan zal zijn.

De volgende dag rijden we de 'Gourmet and Wine Road'. Langs deze route liggen verschillende wijnhuizen die - net als in Zuid-Afrika - wijnproeverijen met uitstekende lunches aanbieden. De druivenpluk is in deze streek in volle gang. Enorme eucalypthusbomen staan langs de kant van de weg, maar koala's zien we niet. Overigens ook geen kangaroo of wombat. Het meeste wild is alleen 's nachts actief en slaapt overdag. Helaas zien we ze wel dood langs de kant van de weg liggen. De enorme roadtrains denderen vooral 's nachts over de wegen en remmen nergens voor ( kunnen ze overigens ook niet zo snel)! In deze streek heeft ook de beruchte Ned Kelly gewoond. Eigenlijk een doodordinaire struikrover/bandiet maar hij wordt in Australië vereerd als een moderne Robin Hood, wat hij zeker niet was! Zijn leermeester was ene Powers. Zijn schuilplaats was een hooggelegen grot vanwaar hij alle wetsdienaars zag aankomen. Helaas moest hij ook een keertje slapen en werd toen gepakt. Maar het uitzichtspunt is prachtig! We eindigen in Taggerty op een rustige camping. Behalve bij zonsopgang en -ondergang. Dan is er een kakafonie van vogelgeluiden. Vogels in allerlei kleuren en met allerlei melodieuze zangtonen zingen hun kelen schor. Nou ja....de kakatoes schreeuwen meer! Maar die zijn weer zo mooi!

We rijden naar Lake Eildon met zijn stuwdam/meer. Het waterniveau in het meer was de afgelopen jaren door de droogte teruggelopen naar 18%. Dankzij de overvloedige regen van de afgelopen maanden staat het nu voor 82% vol. Dit tot vreugde van de Victorians, maar of wij met al die regen nu zo blij zijn is de vraag. We gunnen het ze natuurlijk wel! Door het Cathedral Range S.P. rijden we naar Marysville. Tussen Taggerty en Marysville was in februari 2009 een enorme bosbrand die alles op zijn pad verwoestte. In Cathedral is dus sprake van een opbouwend bos. De zwarte staken van de eucalypthus steken boven de nieuwe begroeiing uit. De natuur is bezig zichzelf te genezen. Uit de zwartgeblakende stammen komen nieuwe loten die zullen uitgroeien tot takken. Maar ook de bewoners van Marysville e.o. moesten hun huizen opnieuw opbouwen. En ook dat gebeurde. Uit de as verrees een nieuw stadje waar ook de mensen hun leven weer hebben opgepakt. Verder naar Healesville waar het sanctuary is waar dieren terecht kunnen als ze verzorging nodig hebben. Een soort dierenziekenhuis dus. Speciaal voor de oorspronkelijke dierenbevolking van Australië. Alle soorten zijn hier aanwezig. Vooral na de bosbrand van 2009 zijn hier veel gewonde dieren opgevangen, genezen en weer teruggezet in de natuur. Kinderen en volwassenen krijgen uitleg en komen zo van alles te weten over hun favoriete dier. We worden om 17.00u. vriendelijk verzocht het park te verlaten. Ook de dieren hebben hun rust nodig!

Vannacht is de regen weer met bakken uit de hemel komen vallen. Zou het Lake Eildon nog wat verder aangevuld zijn? Tot bijv. 85% of zo! Maar 's morgens schijnt de zon weer en belooft het een prima dag te worden om door de Dandenong Ranges te rijden. We rijden langs ravijnen met metershoge boomvarens en torenhoge Eucalypthus Regnans die wel 100 meter hoog zijn. We komen ook de Puffing Billy Steamtrain 2x tegen. Filmen natuurlijk! In Gembrook staat een stoomloc uit 1901 te puffen om straks terug te stomen naar Belgrave. De machinist neemt uitgebreid de tijd om met Henk te praten over de specifieke kenmerken van deze stoomloc. Hij mag zelfs even plaatsnemen in de loc en wat hendels uitproberen. Genieten natuurlijk! Hij neemt afscheid van ons met een paar paaseitjes! We besluiten nog een stukje door te rijden naar Grantville. Daar komen we terecht op een camping met 174 sites ( staat in de gids) met zeggen en schrijven 3 powered sites voor trekkers zoals wij. De rest is gewoon permanent bewoond. Dat geeft een apart sfeertje. Iedereen kent elkaar, veel van hen zijn werklui die hier in de buurt een klus hebben. Onze camper trekt veel bekijks. Iedereen mag van ons even kijken hoe zo'n ding er van binnen uitziet. No worries, mate! Morgen beginnen hier de 5 vrije dagen rondom Pasen en ANZAC-day. Dus maar wat voorraad in huis gehaald bij Coles. Bij besteding boven de $50,- krijg je 4ct. korting per liter bij de benzinepomp. Mooi meegenomen, nietwaar. We blijven Hollanders, ook Down Under!

Wel of niet naar Phillip Island that's the question! Het wordt dus niet! De zeehonden zijn er niet in deze maanden, het wordt er waarschijnlijk loeidruk i.v.m. die vakantie en de pinguins komen pas uit zee als het donker wordt. Dus gaan we Morningtons Peninsula verkennen. En dat is ons goed bevallen. Het waait lekker hard en dat met een lekker zonnetje, zo hoort het als je boven op de klippen staat. De branding brult en de wind fluit. Heerlijk uitwaaien! Bij Cape Schanck maken we een wandeling -via een heleboel trappen - naar beneden (en dus ook weer omhoog). Ons avondeten hebben we zo ook weer verdiend. We parkeren onze camper in een beschut stukje bos en eten ons boterhammetje in de zon en uit de wind. We tuffen vervolgens naar Point Nepean. Historisch gezien een interessant stukje Australië. In tegenstelling tot Sydney waar de immigranten dus gedwongen naar toe moesten (straf), gingen de kolonisten vrijwillig naar Melbourne en omgeving. Daar waren immers ideale omstandigheden om te 'farmen'. Het meegebrachte vee moest dan wel eerst in quarantaine en ook zieke mensen mochten niet meteen aan land. Die quarantaine gebouwen waren dus op Point Nepean. Daarna werd het een militaire basis ( de verdedigingswerken kun je ook bekijken). Pas kortgeleden werd het natuurgebied teruggegeven aan de bewoners van dit land. Grote delen zijn nog afgezet omdat er nog allerlei munitie ligt in de duinen. Toen het nog een militaire basis was kwam ook de minister-president van het land ( in 1967 was dat Harold Holt) even uitrusten in een daarvoor bestemd cottage. Op een kwade dag ging hij zwemmen om vervolgens spoorloos te verdwijnen. Waarschijnlijk dus verdronken, maar er werd van alles gespeculeerd. Het heeft hem in ieder geval een monument opgeleverd. Dat is meer dan de meesten kunnen zeggen.

We eindigen op een camping in de buurt van Melbourne waar we 3 nachten blijven staan om de paasdagen door te brengen en natuurlijk Melbourne te bezoeken. Hopelijk kunnen we ook gebruik maken van internet. Ze beloven van alles op de campings, maar kunnen het vaak niet waarmaken. In Chili, toch niet het meest moderne land, was internet beter geregeld dan hier. En dat vinden wij opmerkelijk!