New South Wales:

9 april: Toch wel een dag waar we naar hebben uitgekeken. Vandaag halen we onze Apollo Eurotourer op. Die is dan de komende 44 dagen van ons, tot aan Perth. Daar ruilen wij hem in voor een andere. Hij is 7 meter lang op basis van een VW-Crafter. Het blijkt een automaat te zijn. Aan boord hebben we een toilet/douche-ruimte. Die proberen we zo weinig mogelijk te gebruiken, we staan immers meestal op een camping. Een magnetron (wordt op dit moment gebruikt als opslagruimte) en een 3 pits gastoestel. Ook de afwas kunnen we gewoon in deze camper doen. Geen gesjouw dus met de vuile vaat! We moeten wel iedere avond de eethoek omtoveren tot een bed. Maar dat is dan ook wel 1,7m bij 2 meter. We kunnen dus verstoppertje spelen! We zorgen eerst dat de koelkast en de voorraadkasten worden gevuld. De Coles (soort AH) heeft een goede klant aan ons. We kopen ook wat extra kookspulletjes, want het basispakket is wel erg karig. Uit ervaring weten we dat een goede koekenpan en een wok handig zijn, die kopen we dus voor de komende weken. In Darwin (na 11 weken) geven/gooien we die gewoon weg. Kosten: 2 AD per week = € 1,50. Zo'n eerste keer boodschappen doen kost veel tijd. Je kent de winkel en de producten niet. En je hebt natuurlijk veel basisspullen nodig. Ook de overdracht van de camper kost je wel anderhalf uur. Pas in de middag rijden we dus naar de Blue Mountains. Die liggen ten westen van Sydney en zijn rond de 1200m. hoog. Niet zo erg hoog, maar wel in één keer omhoog. In het park staan duizenden eucalypthusbomen die etherische olie afscheiden die de omgeving een zachtblauwe waas geven. Vandaar de naam. Het is voor de mensen van Sydney (vooral op warme dagen) een geliefd recreatiegebied. We zoeken een camping op in Katoomba en pakken onze tassen uit. Geen gezeul meer met bagage. Geen gezoek in die reistas, alles heeft een vaste plek. Stoeltjes buiten, tafeltje uitklappen, koffie zetten.....zo! Liever een koud biertje...kan ook! Fris glaasje witte wijn...ook geen probleem. U roept...wij schenken! Wat zeg je....blokje Hollandse Gouda kaas....hoe groot wil je de blokjes hebben?

De volgende ochtend is het wandeltijd. De Prince Henry Cliff Walk start vanaf de camping. We lopen de trail die een paar mooie lookouts heeft over de Jamison Valley. Aan het eind ligt Echo Point met uitzicht op de Three Sisters. Zo te zien waren dat er 5, maar 2 zijn er helaas overleden. Volgens een Aboriginal legende waren dat de zussen Gunnedo, Meenhi en Weemala. Toen hun vader er achter kwam dat zij op vrijerspad waren, veranderde hij ze voor straf in zandstenen rotsen. Dat verhaal komt in alle culturen weer tevoorschijn. Eenmaal terug op de camping nemen we afscheid van onze tijdelijke buren. Een ouder echtpaar uit Brisbane, op de terugweg naar hun - net niet ondergelopen - huis. Ze hebben zijn zuster in Canberra bezocht, dat doen ze één keer per jaar. Loeigrote caravan met een bakbeest van een pick-up truck. Voorop een kangaroo-vanger. Die wil je toch niet door de voorruit hebben! We smeren een boterhammetje terwijl ondertussen donkere wolken dichterbij komen. Dat ziet er niet goed uit. En jawel hoor....tijdens onze rondrit (Leura en Blackheath)door de omgeving komt het water met bakken uit de hemel vallen en het houdt niet meer op. 's Nachts koelt het af tot 5 gr. Ik kan jullie vertellen dat het dan ijskoud wordt in zo'n camper! Sokken aan in bed!

Maar de volgende dag schijnt het zonnetje af toe door de wolken heen. We rijden terug naar de kust. De Grand Pacific Drive loopt door het Royal N.P. en vele kleine kustplaatsjes met prachtige zandstranden. Niet overal kun je veilig zwemmen, de branding is dan te gevaarlijk. Het weer wordt steeds beter, de wind gaat liggen. Voor de blowhole bij Kiama is dat jammer. Die werkt dan niet. Hij laat een zielig kuchje zien. Geen 60 meter de lucht in. We maken wat korte wandelingen en eindigen in Shoalhaven Heads. We hebben de doucheruimte voor ons alleen. 6 douches en evenzoveel toiletten om uit te proberen. Ienemienemutte...!

We gaan het binnenland weer in en rijden via Kangaroo Valley naar Canberra. Om deze vallei te bereiken moet je flink klimmen. Met een bus van 7 meter haarspeldbochten rijden op een smal weggetje vergt goede stuurmanskunst. We lopen naar de Fitzroy Falls. Indrukwekkend vallen die 120 meter naar beneden in de 684 meter diepe kloof. Tegen 4 uur bereiken we Canberra. In verband met de vakanties hier is het vinden van een plaats niet gemakkelijk. Het lukt uiteindelijk na 3x om iets te vinden. Niet geweldig, maar wel dicht bij de stad. Dat is handig voor morgen.

Canberra, de hoofdstad van Australië. Speciaal ontworpen door Burley Griffin. Het spreekwoord: Waar twee honden vechten om een been, loopt de derde er mee heen is hierop van toepassing. Zowel Sydney als Melbourne meenden recht te hebben om zich de hoofdstad van Australië te noemen. Ze konden het niet eens worden en dus werd Canberra gebouwd, tussen de 2 steden in. De naam is afgeleid van het Aborigine woord Kamberra, dat ontmoetingsplaats betekent. Het ligt in het Australian Capital Territory (ACT), dat geen eigen federatie is. Het valt, net als het Northern Territory, rechtstreeks onder het landsbestuur. Het is een echte ambtenarenstad (62%). Logisch, want alle overheidsgebouwen staan hier. Ruim opgezet met brede wegen. Geen hoogbouw, grond genoeg. We hebben een aantal dingen op het programma staan. Maar al bij het Australian War Memorial blijkt dat niet haalbaar. Dit is een indrukwekkende gedenkplaats voor alle - in verschillende oorlogen en vredesmissies - gesneuvelde militairen. Als lid van de Commonwealth had Australië de plicht om Groot-Brittanië te helpen in oorlogstijd. En dat deden ze met veel plichtsbesef. Procentueel gezien (dus als je kijkt naar het aantal inwoners) zijn er meer Australiërs omgekomen in de 2 wereldoorlogen dan Britten. En dat is niet algemeen bekend. De herdenkingsplaats is stemmig en eenvoudig. Op een lange muur staan de namen van de omgekomen soldaten. Bloemetjes van familieleden worden gestoken in de richel naast de naam. Allemaal hetzelfde, allemaal rood. Het zijn er ongelooflijk veel. Vrijwilligers geven gratis rondleidingen en tonen veel kennis van zaken. Daarnaast is een prachtig en zeer gedetailleerd museum over alle oorlogen en missies waar ze aan hebben deelgenomen of nog steeds doen. Australische soldaten sneuvelen nog steeds in Afghanistan. Ook zij worden vermeld. Confronterend is de ruimte die nog leeg is onder de laatste naam! We komen bijna niet weg uit dit Memorial. De tribunes staan al klaar voor ANZAC-day op 25 april. (te vergelijken met 4 mei bij ons) ANZAC betekent Australian New Zealand Army Corps. Maar we willen nog meer zien. We rijden Mt.Ainslie op voor het uitzicht op de structuur van de stad, we wandelen en luisteren naar het Carillon, we lopen de Magna Carta Walk die langs zowel het oude als het nieuwe parlement gaat. Opvallend is de Tent Embassy van de Aborines vóór het oude parlement. Het is een protest: zij voelen zich buitenlander in hun eigen land en willen dus een ambassade. Met een gids bekijken we de parlementszaal (150 leden) en de Senaat (zoals in de V.S.). Zij vertelt over de werking van de democratie in dit land. Ook vertelt ze dat alle mensen verplicht zijn te stemmen. Je moet een goede reden hebben om geen boete te krijgen. Een wereldreis is bijvoorbeeld geen reden, ook als je in het buitenland bent, moet je je stem uitbrengen. In de senaatszaal staat een houten beeld van een emoe en een kangaroo. Het is symbolisch bedoeld: 2 Australische dieren die niet achteruit kunnen lopen, het land wil ook alleen maar vooruit! We lopen op het grasdak van het parlement. Dat is nl. ingebouwd in een heuvel en dat is ook symbolisch bedoeld. Het volk is de baas en staat dus boven de vertegenwoordigers. We rijden nog even door de ambassadewijk. Enkele landen hebben hun best gedaan om iets van hun identiteit in het gebouw te leggen. De Nederlandse Ambassade laat het bij een oranje timpaan. Een gemiste kans! En dan is de dag écht vol. Het Museum of Australia lukt niet meer. Jammer, maar in Melbourne is er weer een nieuwe kans omdat wij vooral geïnteresseerd zijn in de koloniale ontwikkeling en de invloed daarvan op de Aborigines. Canberra is ons zeer goed bevallen. Inderdaad komt het wat zakelijk en stijfjes over. Spottend wordt het 'de best verlichte begraafplaats van Australië' genoemd. Maar interessant is het zeker wel!

Hierna stonden eigenlijk de Snowy Mountains op het programma. We hoorden gisteren bij het Visitors Centre, dat de eerste sneeuw daar al was gevallen. Veel en veel te vroeg. Het is er mistig en koud en er wordt weer neerslag voorspeld voor de komende dagen. Bij bedanken vriendelijk voor de eer om daar deelgenoot van te zijn. We hebben al genoeg kou gehad dus draaien we het stuur richting de kust. Via Cooma rijden we een mooie route naar Bermagui. Het zonnetje schijnt weer, stoeltjes en tafel komen weer tevoorschijn en we eten lekker buiten. Zo zien we het graag! Tijdens de wandeling komen we veel vissers tegen die hun maaltje voor vanavond aan de lijn willen hebben. Twee mannen zijn daar heel goed in geslaagd. Ze maken de vissen schoon op speciaal daarvoor gemaakte tafels in het haventje. Die hoeven de komende dagen geen hengel meer tevoorschijn te halen. Wat een vangst! Het laatste stuk van New South Wales gaat voor ons langs de kust. Baaitjes waar geen mens te zien is en waar de hoge golven stukslaan op het strand.